"เป็นไปได้อย่างไร นางไม่ได้ชมชอบท่านลุงข้า ทั้งยังไม่เคยเก็บงาสีหน้า ท่าทางมาแต่ไหนแต่ไร แล้วนางจะมาร่วมงานได้อย่างไร" ลางสังหรณ์ของ ชย'าอวี้จนเป็นจร้ง เขาขยี้ตาด้วยความประหลาดใจ กล่าวรำพึงไม'หยุด 'นางยังบอกข้าว่าอย่าเข้าใกล้องค์ชายลักเพศนั่น ไฉนกลับวิ่งไปหาเสียเอง" กระนั่นเขาจะขยี้อย่างไร เยี่ยเจาก็ยังคงตามติดองค์ชายอีนั่วเป็นเงา ตามตัว สนทนากันไม่หยุด แม้แต่ฉีอ๋องเข้าไปดื่มคารวะก็ยังกล่าววาจาได้ ไม่ก็'ค่า ขณะที่องค์ชายอีนั่วเปล่งเสียงหัวเราะตังลั่นอย่างเปิดเผยเป็นระยะ กระทั่งอยู่ที่หอดอกชิ่งฝังตรงข้ามยังได้ยินชัดถนัดหู
ผ่านไปไม่นานนักองค์ชายอ้นั่วลุกออกจากงานเลี้ยง นางก็เดินตามไป ทั้งคู'ยืนอยู่ริมแบ'นั่าฉิน พูดคุยยิ้มหัว เมอมองดูจากทางด้านหลัง รูปร่าง เหมาะเจาะพอดี ช่างคล้ายเป็นคู่รักที่รูปงามสมกัน โซฟาลม พกพา ราคาก็ไม่รู้ว่าคุยเรื่องเลวทราม นัดซบตามประสาหญงร้ายชายเลวอะไรกันอยู่
ซย'าอวี้จนมองจนตาร้อนผ่าวไปหมด เขาสูดลมหายใจสึกเฮือกหนึ่ง เอ่ยปลอบตัวเอง
"ผู้กล้าย่อมเลื่อมใสในผู้กล้า พวกเขาพูดคุยถูกคอ ดื่มสุราด้วยกัน หลายจอกก็เป็นเรื่องสมควรอยู่"
''จริงของท่าน พวกเขารู้จักมักคุ้นกันอยู่แล้ว มิใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ถึง อย่างไรก็ดีกว่าดื่มเหล้าเคล้านารีกับบุรุษห้าร้อยกว่าคน'' สหายในวงสุรา พูด
ประจบเสียงเบา ''จวิ้นอ๋อง ระวังด้วย เหล้าของท่านกระฉอกออกมาแล้ว* ''จริงบ้าอะไร!''
ชย่าอวี้จนขว้างจอกสุราทิ้งอย่างแรง นัญขืแค้นทั้งใหม่และเก่าพลุ่ง ขึ้นกลางอกพร้อมความโซฟาเป่าลมโกรธแค้นที่ล้นทะลักออกมาด้วย
นางจับมือถือแขนกับสหายเก่าต่อหน้าธารกำนัลไม่ไว้หน้าเขาแบ้แต่น้อย หรือนางจะคิดจริง ๆ ว่าพยัคฆ์ไม่สำแดงฤทธเดชเช่นเขามิใช่บุรุษใช่หรือไม่!
เขาถอดเสื้อคลุมยาวสีขาวงาช้างหรูหราออกแล้วเปลี่ยนไปใส่เสือคลุม สีนํ้าเงินเข้มของสหาย จากนั้นก็กำชับให้พวกเขาสรวลเสเฮฮากันเสียงดัง ต่อไป ส่วนตัวเองลอบลุกออกจากโต๊ะ แฝงกายเช้าไปในฝูงชนที่ล่งเสียงเอะอะ โหวกเหวกอยู่ริมแม่นั้าฉนจนมาถึงใด้ละพานไม่ไกลจากพวกเยี่ยเจา
เขายอบกายลงตามองสำรวจชัยภูมิรอบหนึ่ง สะกิดเรียกขอทานสกปรก ที่นอนหลับอยู่ด้านช้าง โยนเงินให้สองเหรียญและบอกให้แกล้งไปขอเงินใกล้ ๆ องค์ชายอีมั่ว ใช้กลิ่นเหม็นสาบจากตัวไล่พวกเขาให้เดินมาทางละพาน เขา จะได้แอบฟังได้สะดวกว่าทั้งคู่กำลังผายลมสุนัขพรั้าพลอดสัญญารักมั่นนิรันดร อะไรกันอยู่
ขอทานได้รับคำลังก็ปฎิบ้ดิตามอย่างฉับไว
องค์ชายอมั่วเดินมาที่ช้างสะพานกับเยี่ยเจา เขาอาศัยที่ตนมืเรือนร่าง สูงโซฟาเป่าลมอเนกประสงค์ใหญ่กวาดตามองไปทางซย่าอวี้จิ่นแวบหนึ่งแล้วก้มศีรษะลงราวกับไม่มือะไร เกิดขึ้น ทว่ามุมปากกลับเผยรอยยิ้มบาง ๆ แฝงเล่ห์ร้ายออกมา